1. Początki szkolnictwa specjalnego w Radomiu.

Historia radomskiego szkolnictwa specjalnego bierze swój początek przed II wojną światową. Pierwsze cztery oddziały specjalne na poziomie podstawowym, zostały zorganizowane na przełomie lat 1933/1934, przy Szkole Podstawowej Nr 15. Mieściły się one w wynajętej sali prywatnego budynku, przy ulicy Reja 20. Badaniami dzieci i ich przydziałem do oddziałów specjalnych, zajmowali się pierwsi nauczyciele oraz ówczesny kierownik szkoły p. Augustyn Missal. Do szkoły przyjęto 54 uczniów pochodzenia polskiego i żydowskiego. Na początku roku szkolnego 1937/1938 oddziały specjalne przeniesiono do samodzielnego budynku przy ulicy Traugutta 57. Stanowisko zastępcy kierownika szkoły otrzymał p. Tadeusz Nowakowski, postać ważna, gdyż to właśnie on, po zakończeniu wojny zajął się reorganizacją szkolnictwa specjalnego na terenie Radomia. Wybuch drugiej wojny światowej oraz okres okupacji przerwał działalność szkoły–hitlerowcy wymordowali uczniów pochodzenia żydowskiego, a sprzęt i pomoce naukowe zostały zniszczone. Po wyzwoleniu miasta Radomia 15 stycznia 1945r., p. Tadeusz Nowakowski, z pomocą mieszkańców i władz szkolnych, wznowił działalność szkoły. Powróciła ona do starego budynku przy ulicy Traugutta 57 i otrzymała imię Józefy Joteyko. P. Tadeusz Nowakowski został jej kierownikiem i pełnił tę funkcję nieprzerwanie aż do 1972r. W 1951 roku szkołę odwiedziła twórczyni polskiej pedagogiki specjalnej dr Maria Grzegorzewska. W roku szkolnym 1952/1953 szkoła liczyła już osiem oddziałów i 180 uczniów. W tym samym roku rozpoczęto budowę internatu przy ulicy Wspólnej dla dzieci z ówczesnego województwa kieleckiego. Budowę ukończono w 1954 r.

  1. Utworzenie Zasadniczej Szkoły Zawodowej Specjalnej

W latach 1959/1960 szkoła specjalna została przeniesiona z ulicy Traugutta 57 na ulicę Słowackiego 17, do dawnego budynku Technikum Przemysłu Skórzanego.



W związku z tym ,że poprawiły się warunki lokalowe, zapadła decyzja o utworzeniu Zasadniczej Szkoły Zawodowej Specjalnej. Dało to absolwentom Podstawowej Szkoły Specjalnej, możliwość dalszego kształcenia.


Na widocznej na zdjęciu ławce siedzą założyciele Zasadniczej Szkoły Specjalnej; od prawej strony p. Marian Schmid; od lewej p. Tadeusz Nowakowski 


 Swoją działalność szkoła zawodowa rozpoczęła we wrześniu 1960roku. Uczniowie podjęli naukę w pierwszej klasie szkoły zawodowej na kierunku – ślusarz maszynowy , a w następnym roku szkolnym 1961/1962, utworzono – krawiectwo damskie lekkie.

We wrześniu 1962r., decyzją władz szkolnych, Zasadnicza Szkoła Zawodowa Specjalna stała się samodzielną jednostką. Funkcję dyrektora powierzono jednemu ze współtwórców szkoły , dotychczasowemu kierownikowi warsztatów ,p. Marianowi Schmidowi. Placówka nieustanie się rozwijała i rozrastała, powiększało się grono pedagogiczne. W 1968/1969 otworzono następny kierunek – dziewiarz maszynowo-ręczny.

W roku szkolnym 1969/1970 dyrektorem szkoły został p. Henryk Lipiński, którego staraniem powstały kolejne kierunki , między innymi budowlany. W 1965 roku, z powodu dużego napływu dzieci, dyrektor szkoły podstawowej p. Tadeusz Nowakowski przeniósł część oddziałów do budynku na ulicę Traugutta 50 i do budynku pl. Stare Miasto.

  1. Powstanie Ośrodka Szkolno-Wychowawczego

1 września 1972 r. Szkoła Zawodowa Specjalna, podobnie jak ,inne placówki tego typu w tym okresie, została włączona w skład Specjalnego Ośrodka Szkolno-Wychowawczego. Dyrektorem Ośrodka został p. Henryk Lipiński, Dyrektorem Szkoły Podstawowej i Szkoły Zawodowej p. Józef Salwa , natomiast funkcję kierownika warsztatów otrzymał p. Władysław Kaczmarski.
W skład Specjalnego Ośrodka Szkolno-Wychowawczego wchodziły: VI, VII i VIII klasy szkoły podstawowej oraz siedem kierunków szkoły zawodowej. Warunki lokalowe nie należały do najlepszych, ale mino to napływ młodzieży nie zmniejszał się. Nadal tworzone były nowe, atrakcyjne kierunki – galanteria tworzyw sztucznych, stolarstwo oraz kierunek drogowy. W roku szkolnym 1975/1976 szkoła zawodowa skupiała 452 uczniów w 19 klasach. Młodzież spoza Radomia zamieszkiwała w pięciu internatach wchodzących w skład Specjalnego Ośrodka Szkolno-Wychowawczego . W roku 1992 internat przeniesiono do jednego budynku przy ulicy Kolejowej 22, gdzie znajduje się do dnia dzisiejszego.

W maju 1977r., w siedemnastą rocznicę istnienia Szkoły Zawodowej i w czterdziestą rocznicę istnienia Szkoły Podstawowej , Specjalnemu Ośrodkowi Szkolno-Wychowawczemu nadano imię wybitnego pedagoga -Janusza Korczaka. Placówce wręczono sztandar ufundowany przez Wojewódzkie Przedsiębiorstwo Zjednoczonej Gospodarki Komunalnej i Mieszkaniowej, a młodzież szkolna złożyła uroczyste ślubowanie. W roku 1978/1979 funkcję dyrektora Specjalnego Ośrodka Szkolno-Wychowawczego otrzymał p. Stanisław Jezierski.
 W lutym 1994 r. Podstawowa Szkoła Specjalna, decyzją Kuratorium Oświaty, została wyłączona ze Specjalnego Ośrodka Szkolno-Wychowawczego i przeniesiona do samodzielnego budynku przy ulicy Armii Ludowej 1a. We wrześniu 1999 r. została przekształcona w Zespół Szkół Specjalnych Nr 1.

 W roku szkolnym 1991/1992, w związku z przejściem na emeryturę dotychczasowego dyrektora ośrodka p. Stanisława Jezierskiego, obowiązki dyrektora Placówki, powierzono p. Halinie Kot. W roku szkolnym 1992/1993 dyrektorem została p. Renata Kaczor, a w 1993/1994 p. Anna Sałacińska. Od września 1994 r. na to stanowisko powołano ponownie p. Halinę Kot- funkcję tę pełniła do 2014 r. Od roku szkolnego 2014/2015 dyrektorem Ośrodka była p. Beata Nawrot, następnie 2019/2020 roku objęła stanowisko Dyrektora Pani Renata Żabicka.

W 2002 r. Ośrodek Szkolno-Wychowawczy został przeniesiony z budynku przy ulicy Słowackiego 17 do budynków: przy ulicy Grzecznarowskiego 15 i przy ulicy Czarnej 2. Obecnie przy ulicy Grzecznarowskiego 15 mieści się  Branżowa Szkoła I Stopnia Nr 3 i Szkoła Przysposabiająca do Pracy. Przy ulicy Czarnej 2 znajdują się Warsztaty Szkolne, a przy ulicy Kolejowej 22 – internat Ośrodka.

Opracowano na podstawie szkolnych kronik, artykułów prasowych oraz wywiadów z byłymi i obecnymi pracownikami placówki .